Drukuj

WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE OKABLOWANIA I STRATY

Każdy kabel posiada kilka podstawowych właściwości wynikających z jego budowy i użytych materiałów. Parametry te bardzo często mają niebagatelny wpływ na przesyłany sygnał i powstające w nim zmiany. Najbardziej podstawowe właściwości fizyczne kabla to rezystancja, pojemność i indukcyjność. Wielkości te podawane są w odniesieniu do jednego metra lub jego wielokrotności najczęściej kilometra.

Rezystancja będzie wyrażana w Ohm/km, mOhm/m, pojemność w pF/m, a indukcyjność w uH/m. W zależności od zastosowania kabla wpływ tych parametrów na sygnał może być zróżnicowany. Dla kabli sygnałowych, największe znaczenie ma pojemność między żyłami. Rezystancja praktycznie może zostać pominięta. Indukcyjność również nie wnosi znacznych zmian w sygnale. Co najciekawsze, wyeliminowanie pojemności kabla często nie powoduje zaniku zmian w sygnale. Rezystancja szeregowa źródła sygnału wraz z pojemnością wejściową obwodu odbiorczego w dalszym ciągu będzie tworzyć filtr dolnoprzepustowy. Dla zminimalizowania zmian w sygnale należy zmniejszyć impedancję wyjściową źródła sygnału i zmniejszyć pojemność wejściową obwodów odbiornika. Jak się często okazuje zmniejszenie tylko impedancji wyjściowej źródła z kilku kOhm do kilkudziesięciu, kilkuset Ohm pozwala na przesunięcie częstotliwości rezonansowej powstającego filtru w obszar poza akustyczny i możliwość zastosowania kabla o znacznie większej pojemności lub długości. Dla kabli głośnikowych pojemność kabli przestaje mieć znaczenie. Dają o osobie znać rezystancja szeregowa i indukcyjność. W wypadku rezystancji, można jej wpływ zminimalizować do akceptowalnej wielkości przez zwiększenie przekroju przewodnika.

Natomiast indukcyjność jest związana z wymiarami, konstrukcją sposobem ułożenia kabla; generalnie wynika z zależności geometrycznych, które nie zawsze można zmienić. Jedyną skuteczną metodą obniżania indukcyjności jest zmniejszanie długości kabla. Wydawało by się, że mamy gotowy przepis na zminimalizowanie strat w kablach głośnikowych: jak najmniejsza długość i jak największy przekrój. Niestety metoda ta nie zawsze jest skuteczna, bo w niektórych sytuacjach zwiększanie przekroju przewodnika nie poprawia sytuacji tylko zwiększa filtrowanie wyższych częstotliwości. Problem ten wynika z zjawiska naskórkowości tj. wraz ze wzrostem częstotliwości wzrasta tendencja do przepływania bliżej powierzchni żyły przewodzącej, co jest przyczyną ograniczania pola przekroju przez jaki przepływają składowe z górnego krańca pasma akustycznego. Zjawisko to jest bardziej zauważalne dla dużych mocy. Przy mocy do 200 wat, przekrojach na poziomie 2,5 mm^2, długości kilka lub kilkanaście metrów zjawisko raczej nie będzie zauważalne.